Okolice Bukittinggi

Poniżej kilka zdjęć z dwóch wycieczek po okolicach Bukittinggi. Celem pierwszej z nich była znana z sielskich krajobrazów Dolina Harau.  Aby tam dotrzeć, musiałam (J) przełamać swój lęk do motorów (po upadku w Mali nie darzę ich szczególną sympatią) i zaufać motoryzacyjnemu doświadczeniu naszych przewodników, Andrei i Roniego.  Dzięki Bogu, tym razem dostałyśmy kaski – mój był wspaniały, cały pokryty wizerunkami Chipa i Dale’a oraz niebanalnymi napisami „Pretty Squirel”(„Ładna wiewiórka”) :-) Chyba przyniósł nam szczęście, bo nie dość, że dojechaliśmy na miejsce bezpiecznie, to jeszcze szybko przestało padać.  Prędko przekonałyśmy się także, że warto było wyruszyć w tę drogę – nie tylko dla wspaniałych krajobrazów pól ryżowych czy spadających z porośniętych dżunglą wzgórz wodospadów, ale przede wszystkim dla wymagającego „wodnego trekkingu” w górę strumienia, który doprowadził nas do ukrytej wśród tropikalnej roślinności kaskady, w której mogłyśmy się wykapać.  Niezapomniana chwila.

Dziś – już na własna, budżetową rękę – wyruszyłyśmy lokalnym autobusem do Maninjau, miasteczka, położonego nad niezwykłym jeziorem o tej samej nazwie.  Jego wody mają przepiękny, jasnobłękitny kolor, a ono samo wypełnia kalderę, powstałą po potężnym wybuchu wulkanu. Aby do niego dotrzeć, trzeba pokonać karkołomną drogę, złożoną z 44 (ponumerowanych) zakrętów. Jezioro Maninjau okazało się piękne, niemniej miasteczko nieco ponure i wymarłe, nie udało mu się więc pobić w naszej prywatnej skali wczorajszych „sielankowych” widoków.